Ángel Carracedo e a maxia do cotián.

26.01.2025

Por un momento, o faladoiro na biblioteca Rego da Balsa de Carballo converteuse nunha experiencia que desbordou o tempo e o espazo. Quizais esa sexa a esencia de Ángel Carracedo, catedrático de Medicina Legal, científico de renome internacional e, sobre todo, un home que entende a grandeza non coma un concepto altivo, senón como algo que transcorre entre a xente común, no falar próximo, no saber escoitar e, sobre todo, no acto de compartir.

A xenética e a condición humana

Carracedo trouxo ao público carballés unha lección maxistral que soubo alternar a complexidade da xenética coa súa capacidade de transmitir coñecemento de maneira clara. Falou do ADN como se explicase un conto: «É un libro de instrucións», dixo, abrindo unha porta de acceso a un mundo que, para moitos, parece demasiado técnico e afastado. Pero no discurso de Carracedo, o que ás veces é inintelixible tornouse fascinante. Porque, ao final, o que importa non é o contido técnico, senón como se fai sentir. E a audiencia sentiu, máis que entendeu, a maxia da ciencia.

Explicou que as enfermidades son o resultado dunha complexa danza entre dous factores principais: a xenética e o ambiente. Ese equilibrio, que pode variar segundo a doenza, é o que determina como e cando enfermamos. De maneira sinxela pero rigorosa, afirmou que, no caso do cancro de mama, o 75% está influído polo ambiente, mentres que nos trastornos mentais, o 85% está condicionado polos xenes. Foi aquí onde, máis unha vez, a súa palabra insuflou optimismo, facendo ver que o coñecemento é unha arma poderosa contra a adversidade.

Entre o científico e o humano

Carracedo non só compartiu cifras e teoría, senón tamén unha profunda conexión coa súa terra e a súa xente. Ao referirse ao público, afirmou: «Síntome na casa». E, mentres falaba de avances científicos ou realizaba un experimento en directo, transmitía unha idea fundamental: a ciencia é para todos, e entender a nosa bioloxía é un dereito, non un privilexio.

O faladoiro foi organizado por Un Paso Máis, un nome que ben podería ser unha metáfora do propio Carracedo, un home que sempre dá un paso máis aló, non só na súa investigación, senón tamén na súa forma de achegarse ás persoas. Porque, como os grandes mestres, sabe que ensinar non consiste só en transmitir coñecemento, senón en espertar o desexo de coñecer.

A pegada de Carracedo

Ao final da súa intervención, quedou unha sensación compartida de gratitude e admiración. Non era só o científico quen estaba diante deles, senón o ser humano que sabe que a súa misión vai máis aló dos laboratorios e as conferencias. Porque, como ben di o proverbio, a grandeza dunha persoa vese nas pequenas cousas, e Ángel Carracedo, co seu saber e o seu saber estar, mostrou que, ás veces, o extraordinario acontece nas cousas máis sinxelas: un sorriso, unha desculpa, unha palabra que nos lembra que todos, dun xeito ou outro, formamos parte do mesmo libro de instrucións chamado vida.


La Voz de Galicia

Diario de Bergantiños

Que Pasa na Costa